-
1 ambicja
niezdrowe ambicje pl krankhafter Ehrgeiz m;ambicje pl artystyczne künstlerische Ambitionen f/pl;być bez ambicji keinen Stolz besitzen oder haben;nie mieć za grosz ambicji überhaupt keinen Stolz haben;zranić czyjąś ambicję jemandes Stolz verletzen -
2 ambicj|a
f (G pl ambicji) 1. sgt (duma) pride, self-respect- zranić a. urazić czyjąś ambicję to hurt sb’s pride- uniósł się ambicją i odmówił he refused out of pride- nie masz w ogóle ambicji where’s your self-respect?2. (aspiracje) ambition C/U- ambicje polityczne/sportowe/zawodowe political/sporting/professional ambitions- mieć ambicję zrobić coś to be bent on doing sth- mieć ambicję, żeby czegoś dokonać pot. to have an ambition to do sth- zżera go ambicja he is devoured by ambition- przyjechał tu z ambicją zrobienia pieniędzy he came here with the aim of making money- nie było to pisemko wyłącznie informacyjne, miało również ambicje literackie it wasn’t merely an informational magazine, it also had literary aspirationsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ambicj|a
-
3 ura|zić
pf — ura|żać impf Ⅰ vt książk. 1. (zranić) to hurt- urazić nogę o kamień to hurt one’s foot on a rock- urazić kogoś w skaleczoną rękę to aggravate sb’s hand injury- urazić skaleczoną rękę to aggravate a hand injury2. (obrazić, sprawić przykrość) to hurt, to pique- urazić czyjąś dumę a. ambicję to hurt sb’s pride- był urażony złośliwą uwagą he was piqued by the malicious remarkⅡ urazić się — urażać się książk. 1. (zranić się) to hurt- urazić się w chorą rękę to aggravate one’s sore hand2. (obrazić się) to take offence GB, to take offense US, to be piqued a. offended- uraża się o byle drobnostkę she takes offence at the drop of a hatThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ura|zić
См. также в других словарях:
zranić — dk VIa, zranićnię, zranićnisz, zrań, zranićnił, zranićniony «zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć» Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie. Zranić kogoś nożem, sztyletem. Zranić kogoś w ramię. Zranić nogę o druty. Zranić rękę szkłem. Zranione zwierzę… … Słownik języka polskiego
ambicja — ż I, DCMs. ambicjacji; lm D. ambicjacji (ambicjacyj) 1. «poczucie godności osobistej; honor, duma» Mieć, stracić ambicję. Nie mieć odrobiny ambicji. Być bez ambicji. Pochlebiać czyjejś ambicji. Unieść się ambicją. Zranić, urazić czyjąś ambicję … Słownik języka polskiego
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
zadrasnąć — dk Va, zadrasnąćnę, zadrasnąćdraśniesz, zadrasnąćdraśnij, zadrasnąćnął, zadrasnąćnęła, zadrasnąćnęli, zadrasnąćdraśnięty, zadrasnąćdrasnąwszy «drasnąwszy uszkodzić powierzchnię czegoś; lekko skaleczyć, zranić, zadrapać» Gałąź zadrasnęła go lekko… … Słownik języka polskiego